مدرسه مهدیه خنداب

غرق کنه! ناامید، مشو ز دربار ما

که عفو کردن بود، در همه دم کار ما

بنده ی شرمنده تو، خالق و بخشنده من

بیا بهشتت دهم، مرو تو در نار ما

توبه شکستی بیا، هرآن چه هستی بیا

امیدواری بجو، زنام غفار ما

در دل شب خیز و ریز، قطره ی اشکی زچشم

که دوست دارم کند، گریه گنه کار ما

خواهم اگر بگذرم، از همه ی عاصیان

کیست که چون و چرا، کند زکردار ما؟

وای بر آن کس نشت، نادم از عصیان خویش

هلاک گردد به حشر، در یم قهار ما

اگر که تائب شدی، غرق معاصی بیا