مدرسه مهدیه خنداب

​همسر محمد(ص) و مادر فاطمه هرکسی نمی تواند باشد. باید بانویی باشد که نگاهش آرامبخش جان رسول الله بشود. باید “طاهره ای” باشد که ظرف وجود «سیده نساء العالمین» بشود. باید مثل خدیجه ای باشد که پیش از هر کس ایمان بیاورد و دار و ندارش را به پای نهال اسلام بریزد.

زیارت حضرت پیغمبر(ص) ( از دور )
اعمال دهم ربیع الاول
   امروز به گواهی تاریخ سالروز آن اتفاق مبارک است. وقتی که نگاه پر مهر خدیجه و محمد(ص) به هم دوخته می شود. مهری بی پایان که هرگز از قلب رسول الله(ص) بیرون نرفت حتی سالیان سال پس از رحلت خدیجه (س). نقل است که رسول خدا (ص) تا پایان عمر همواره از خدیجه (س) به نیکی یاد می نمود و به حق، خدیجه (س) شایسته چنین محبتی بود.
پیامبر (ص) در وصفش فرمود: «خدا شاهد است خدیجه زنی بود که چون همه از من رومی‌‌گردانیدند، او به من روی می‌‌کرد؛ و چون همه از من می‌‌گریختند، به من محبت و مهربانی می‌‌کرد؛ و چون همه دعوت مرا تکذیب می‌‌کردند، به من ایمان می‌‌آورد و مرا تصدیق می‌‌کرد. در مشکلات زندگی مرا یاری می‌‌داد و با مال خود کمک می‌‌کرد و غم از دلم می‌‌زدود»[1]

ای مهربان خانه خریدار آه من
بعد از خدا و بعد علی تکیه گاه من
مختص پاکی تو شده ام مؤمنین
باشد سلام خالق سبحان گواه من
روزی ملیکه ی همه شهر بوده ای
ان روزها که یک تنه بودی سپاه من
ای هم نماز مخلص من قبل بعثتم
ایمان تو امید جهان سیاه من
وقتی نگاه مکه پر از تیغ کینه بود
لبخند مهربان تو میشد پناه من
ای مؤمنه ترین خدا در حیات کفر
دارایی تو روشنی تیره راه من
جای تو را که مادر دردانه ی منی
هرگز زمانه پر نکند در نگاه من

التماس دعا 

این جنگ هم تمام شد                                       ای کاش یادمان نرود…‌                                     پیام های تبریک و شادباش سقوط گروهک تروریستی داعش و فتح الفتوح مردان خدا دست به دست مےشود…

ای کاش در این هیاهو، 

در این چرخیدن ها،

 در این نقل قول ها در این شاد باش ها و 

در این روزها فراموش نکنیم و یادمان نرود.
شب هایی که ما در خواب ناز به سر می بردیم، همسر و مادران مدافع حرم تسبیح به دست ذکر میگفتند تا دلشان آرام شود‌، تا صبح شود و شب شود و این دوری تمام شود.
یادمان باشد ….

روزهایی که ما خوش بودیم و درگیر روزمرگی هایمان مثلاً رنگ سال، شب یلدا ،سالگرد عقد ، جشن سیسمونی و‌جشن زایمان و هزار یک بازی دیگر مادران و همسران و فرزندان مدافع حرم گوشه گوشه دلشان خالی بود از نبود عزیزشان.
یادمان نرود …

عیدهایی که ما در کنار خانواده و فامیل مان پسته و فندق را می‌شکستیم و صدای قهقهه مان تا هفت خانه آن طرف تر هم می‌رفت مادر و همسر و فرزند مدافع حرم غم بی خبری از عزیزشان خنده را از لب هایشان دزدیده بود.
یادمان نرود…

 نیمه شب هایی که فرزندان کوچک شان با گریه از خواب بیدار می‌شدند و از میان هق هق صدای بی نفس و بی جان بچه فقط بابا ، بابا بود و این گریه تا ساعت ها ادامه داشت تا خوابش ببرد.
یادمان نرود….

 بچه های شیرخواره ای که بابا گفتن شأن را پدر نشنید و رفت.
یادمان نرود….

 نوزادانی را که هنوز چشم به دنیا باز نکرده پدرهایشان چشم‌هایشان را برای همیشه بستند.
یادمان نرود…

 صدای لرزان مادران  و همسرانی که زیر لب چهار قل می‌خواندند و آیت الکرسی که فقط خبری از زنده بودن عزیزشان  برایشان برسد.
یادمان نرود….

 که با هر صدای تلفن و موبایل و‌زنگ در خانه ای بند بند دلشان پاره می‌شد که ای وای نکند اتفاقی افتاده.
یادمان نرود….

گریه های #علی_حججی را، 

بی قراری #فاطمه و #ریحانه_کاظمی را، 

دلتنگی #زهراشاهسنایی را، 

بغض #محمدمهدی_خیزاب را،

 چشمان اشکبار #فاطمه_محمدی را و….
اصلا دیگر یادم رفته است، این یادم نرود ها چقدر زیاد است.
هیچ کس جای هیچ کس نیست.

هیچ‌کس نمی تواند یک لحظه خودش را جای شما را بگذارد، چه برسد به درک کردن. 

چه برسد به ادعاهای قشنگ قشنگ داشتن.

 آن وقت عده‌ای از راه رسیده و نرسیده که نمی دانند اصلا خون چه رنگ است قلم دست می‌گیرند و میکروفون به دست حرف های بی سر و ته می‌زنند.
خانواده مدافعان حرم و خانواده شهدای مدافع حرم این جنگ هم تمام شد مثل جنگ های قبلی…

مثل جنگ هشت ساله دفاع مقدس. اما، روسیاهی اش ماند برای آنهایی که با حرف های صد من یه غازشان دل شما را آزردند.
این تبریک مخصوص شماست…ویژه شماست.

اگر شما نبودید امروز نه پیروزی بود و نه تبریکی…

 پارساترين مردم

«أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَي الْفَرائِضِ أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرامَ، أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ.»:
پارساترين مردم كسي است كه در هنگام شبهه توقّف كند. عابدترين مردم كسي است كه واجبات را انجام دهد. زاهدترين مردم كسي است كه حرام را ترك نمايد. كوشننده ترين مردم كسي است كه گناهان را رها سازد.
(تحف العقول ، ص 489